مقالات
یبوست در کودکان
یبوست از مشکلات شایع در کودکان می باشد که عامل ژنتیک و یا روش زندگی می تواند سبب ایجاد آن گردد. یبوست بدین معنی است که زمان عبورغذای خورده شده از دهان تا رسیدن آن به توالت طولانی باشد. این وضعیت سبب می گردد تا روده با حجم زیادی از مدفوع پر شود. به دلیل قرار گرفتن طولانی مدت مدفوع در روده ، سخت و حجیم می شود و سبب ایجاد درد در ناحیه مقعد می گردد. کودکان برای جلوگیری از دفع مدفوع دردناک دیگری ، کف لگن خود را سفت می‌کنند و مدفوع خود را نگه می‌دارند، که باعث ایجاد چرخه‌ای از مدفوع بزرگ و سفت شده که دفع آن دردناک است می گردند.
در برخی از کودکان، روده بزرگ با مدفوع سفت پر می شود و مدفوع مایع در اطراف مدفوع سفت، از طریق مقعد به داخل لباس زیر کودک نشت می کند. به این حالت کثیفی مدفوع ( بی اختیاری مدفوع ) یا انکوپرزیس می گویند.
چه چیزی باعث یبوست می شود؟
برای اکثر کودکان علت دقیق یبوست ناشناخته است. برخی از مواردی که ممکن است به یبوست کمک کنند عبارتند از:
- • ننوشیدن مایعات کافی
- • مصرف زیاد شیر و پنیر
- • خوردن رژیم غذایی کم فیبر
- • ورزش نکردن کافی
- • غرق شدن در بازی و نادیده گرفتن سیگنال های بدن برای استفاده از سرویس بهداشتی
- • فشار بیش از حد در زمان آموزش توالت
- • اجتناب از دستشویی های عمومی
یبوست ممکن است به دلیل اختلالات ساختاری، عصبی، غدد درون ریز یا متابولیک نیز بوجود آید. کثیفی لباس زیر با مدفوع آبکی معمولاً در نتیجه یبوستی است که برای مدت طولانی رخ داده و یا کنترل آن دشوار است. کودکان مبتلا به کثیفی آبکی مدفوع، مقدار زیادی مدفوع در روده بزرگ خود دارند که نا خواسته منجر به کثیفی لباس زیر می شود. از علل دیگر بی اختیاری مدفوع یا کثیف کردن لباس زیر در کودکان، ناهنجاری های ستون فقرات و یا ناهنجاری های آنورکتال می باشند
چه کسانی یبوست می گیرند؟
هر کسی ممکن است دچار یبوست شود، اما یبوست در پسران شایع تر است. زمان‌های معمول برای ایجاد یبوست مواقعی است که غذاهای جامد برای کودکان شروع می‌شود، در حوالی آموزش توالت، تولد خواهر یا برادر، شروع سال تحصیلی جدید، زمانی که در تعطیلات هستند و یا پس از یک دوره بیماری.
علائم و نشانه های یبوست چیست؟
– مخفی شدن در گوشه اتاق، قرمز شدن صورت، گریه کردن، جیغ زدن، تکان دادن و روی هم زدن پاها برای جلوگیری از دفع مدفوع. والدین اغلب این رفتار را به عنوان تلاش برای اجابت مزاج اشتباه می کنند در حالی که در واقع کودک سعی می کند از دفع مدفوع خودداری کند.
- – درد و نفخ شکم
- – دفعات کم دفع در هفته
- – مدفوع سفتی که توالت را مسدود می کند
- – دفع مدفوع سخت که باعث پارگی در مقعد می شود که به آن شقاق می گویند. معمولاً خون روی دستمال توالت دیده می شود
- – نشت مدفوع در لباس زیر (گاهی اوقات با اسهال اشتباه گرفته می شود)
- – عفونت های مکرر دستگاه ادراری
برای تشخیص یبوست و بی اختیاری مدفوع از چه آزمایشاتی استفاده می شود؟
در بیشتر موارد، یبوست و بی اختیاری مدفوع را می توان پس از تکمیل شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی توسط پزشک تشخیص داد. گاهی ممکن است آزمایشات دیگری مورد نیاز باشند که شامل موارد زیر است:
- – آزمایش خون
- – عکس شکم
- – باریم انما
- – بیوپسی رکتوم
یبوست و بی اختیاری مدفوع چگونه درمان می شود؟
تمرکز درمان برای کودکان مبتلا به یبوست تغییر رفتار کودک و اطمینان از عدم ترس کودک حین اجابت مزاج است. در صورت لزوم، می توان با کمک یک متخصص تغذیه، تغییراتی در رژیم غذایی کودک مبتلا ایجاد کرد. برای درمان این کودکان اغلب از داروهای ملین به منظور کمک به بازآموزی روده استفاده می شود. برای درمان معمولاً ترکیبی از چند دارو تجویز می شود که شامل نرم‌کننده‌های مدفوع، محرک‌ها، تنقیه و یا شیاف برای دفع مدفوع نهفته و به منظور کمک به کودک برای اجابت مزاج منظم‌تر می باشند.
برای کودک مبتلا به بی اختیاری مدفوع، درمان پیچیده تر می باشد. اغلب با پاکسازی روده شروع می شود و پس از آن برنامه ای برای تخلیه روده بزرگ به صورت روزانه طراحی می گردد. در برخی از کودکان، روده بزرگ حجیم تر شده و ممکن است درمان طولانی تر شود تا زمانیکه روده اندازه و شکل اولیه خود را به دست آورد. بسیاری از کودکان به خوبی به درمان طبی پاسخ می دهند، ولی در بعضی بیماران این درمان کم تاثیر بوده و یا عوارض جانبی دارد . به همین دلیل پس از یک دوره توانبخشی و فیزیوتراپی کف لگن حرکات روده طبیعی گشته و دیگر حملات کثیفی نخواهند داشت.
توانبخشی و فیزیوتراپی کف لگن در کودکان مبتلا به یبوست شامل : آموزش به بیمار و والدین ،
آموزش توالت صحیح ، ورزش های فانکشنال ، جریان های الکتریکی درمانی و بیوفیدبک می باشد.
بی اختیاری مدفوع در کودکان
بی اختیاری مدفوع یعنی اینکه کودک قادر نباشد مدفوعی که در انتهای روده خود ( رکتوم ) دارد را تا زمان رسیدن به توالت نگه دارد . علل بی اختیاری مدفوع در کودکان از یک اسهال ناگهانی تا آسیب دیدگی عضلات یا اعصاب داخل راست روده متغیر می باشد. رکتوم یا راست روده ، آخرین بخش از روده است که حرکات روده را جهت انجام عمل دفع کنترل می کند و هنگامی که از مدفوع انباشته شد به انسان پیام می دهد که «زمان رفتن به توالت » است.
اگر درباره توانایی فرزندتان در “نگه داشتن مدفوع خود” پس از سن آموزش توالت ( ۴ سالگی ) یا تنظیم حرکات روده اش نگرانی دارید و یا بی اختیاری مدفوع او بر کیفیت زندگی تان تاثیر گذاشته است ، وقت آن است که با یک متخصص گوارش کودکان مشورت نمایید
علل بی اختیاری مدفوع در کودکان چیست؟
– بیماری هایی که سبب اسهال در کودکان می شوند مانند : عفونت ها ، حساسیت غذایی ، بیماری التهابی روده و …….
– آسیب دیدن اعصابی که حرکات روده را کنترل می کنند.
– آسیب دیدن عضلات کف لگن (عضلاتی که به دفع کمک می کنند).
– بیماری های مزمن متعدد که سبب ضعف در سیستم ایمنی می گردند.– خودنگهداری مدفوع و یبوست- بدون علت خاص
بی اختیاری مدفوع چگونه تشخیص داده می شود؟
– گرفتن شرح حال و سابقه پزشکی کودک
– با شرح علائم کودک از جمله: اینکه که حملات بی اختیاری چه زمانی رخ می دهند ، هر گونه رژیم غذایی یا
فعالیت بدنی که به نظر می رسد باعث بی اختیاری مدفوع در کودک می شود ، علایمی مانند درد، یبوست یا بیماری
، و اتفاقات ناگهانی در زندگی کودک
–معاینه فیزیکی
متخصصان گوارش کودکان برای تشخیص ، ممکن است آزمایشات تصویربرداری دیگری را تجویز نمایند که شامل موارد زیر است :
– مانومتری مقعدی که با استفاده از یک لوله نازک و منعطف انجام می شود و اجازه بررسی بیشتر عضلات و اعصاب اطراف مقعد و راست روده را به متخصص گوارش فرزندتان می دهد.
– تصویربرداری MRI که ممکن است به تعیین مشکلات ساختاری مقعد و رکتوم کمک کند.
– سونوگرافی آنورکتال
بی اختیاری مدفوع چگونه درمان می شود؟
درمان توصیه شده برای بی اختیاری مدفوع به علت بوجود آورنده آن بستگی دارد. ممکن است برای مدیریت بی اختیاری مدفوع، بیش از یک درمان یا ترکیبی از درمان ها امتحان شوند . درمان ها عبارتند از:
– دارو درمانی (پزشک کودک ممکن است برای کمک به کنترل اسهال و یا سایر بیماری هایی که سبب بی اختیاری مدفوع می شوند، دارو تجویز کند).
– تمرین عضلات ( پزشک کودک ممکن است ورزش های خاصی را که می تواند به تقویت و هماهنگی عضلات کف لگن کودک کمک کنند را تجویز نماید).
– بیوفیدبک ( یک دستگاه توانبخشی است که می تواند به کودکان کمک کند تا کنترل حرکات روده و عضلات کف لگن خود را یاد بگیرند).
– جریان های الکتریکی درمانی ( دستگاه هایی هستند که باعث ایجاد پالس‌های الکتریکی در اعصاب روده و یا عضلات کف لگن می‌شوند تا به مدیریت حرکات روده کمک کنند)
– عمل جراحی. ( در برخی موارد، جراحی ممکن است عملکرد روده را بهبود بخشد یا یک مشکل ساختاری را برطرف کند).
عوارض ناشی از بی اختیاری مدفوع چیست؟
– پریشانی عاطفی و اجتماعی : بی اختیاری مدفوع می تواند سبب خجالت کودک شود . برخی از کودکان ، نوجوانان یا حتی بزرگسالان ممکن است بدلیل ابتلا به این مشکل از مدرسه و فعالیت های اجتماعی دوری کنند. برخی از کودکان ممکن است به دلیل بی اختیاری مدفوع افسرده شوند و در کل می تواند بر کیفیت زندگی این افراد و خانواده های آنها تاثیر بگذارد.
– مشکلات پوستی : قرار گرفتن مکرر در معرض مدفوع و پاک کردن پوست می تواند پوست اطراف مقعد را تحریک کند.
– تغذیه نامناسب : با گذشت زمان، بی اختیاری شدید مدفوع ممکن است به این معنی باشد که بدن کودک شما تغذیه کافی از غذا دریافت نمی کند. پزشک کودک شما ممکن است مکمل های غذایی را توصیه کند.
چگونه می توان از بی اختیاری مدفوع جلوگیری کرد؟
بسیاری از علل بی اختیاری مدفوع قابل پیشگیری نیستند. با این حال، همانطور که خانواده ها برای یافتن علت آن ، مراحل تشخیص را طی می کنند، ممکن است راه هایی را بیاموزند که به پیشگیری از بی اختیاری در کودک شان کمک نماید. به عنوان مثال، اگر رژیم غذایی سبب بوجود آمدن این مشکل است میتوان از خوردن برخی غذاها یا نوشیدنی ها اجتناب کرد. بنابراین ممکن است یک رژیم غذایی با فیبر بالا و مایعات فراوان کمک کننده باشد. برخی درمان‌ها، مانند بازآموزی روده می تواند با یک برنامه منظم برای دستشویی رفتن در طول روز ، به کودک کمک کند تا از حملات بی اختیاری جلوگیری نماید.
چگونه می توانم بی اختیاری مدفوع فرزندم را مدیریت کنم؟
زندگی با بی اختیاری مدفوع می تواند مستلزم انجام اقدامات خاصی باشد تا کودک شما بتواند از زندگی خود لذت ببرد، مانند:
–با پزشک فرزندتان مرتبا مشورت کنید زیرا برخی از رویکردهای درمانی برای مؤثر واقع شدن نیاز به زمان طولانی تری دارند . دستورالعمل های دارویی را دنبال کنید • از تیم درمانی فرزندتان در مورد نحوه صحیح استفاده از لوازم کمک درمانی سوال نمایید. اگر هیچ بهبودی مشاهده نکردید مجددا با پزشک کودک خود تماس بگیرید.
–اگر بی اختیاری مدفوع به روابط، مدرسه ، زندگی اجتماعی و یا کیفیت کلی زندگی کودک شما آسیب می رساند،
صحبت با یک روانشناس می تواند کمک کننده باشد.
-یک دفتر خاطرات غذایی داشته باشید تا با پیگیری غذاهایی که کودک شما می خورد و زمان هایی که بی اختیاری مدفوع بروز می کنند، بررسی شوند تا به آشکار شدن عواملی که ممکن است در بی اختیاری مدفوع کودک شما نقش داشته باشند ، کمک کند.
–بازآموزی روده. یکی از راه‌های کاهش حملات بی‌اختیاری مدفوع، تشویق فرزندتان به استفاده منظم از توالت و اجابت مزاج است.
–استفاده از یک کیسه یدکی برای نگهداری وسایل کثیف می تواند به کودک کمک کند تا در بیرون رفتن و از سرگیری فعالیت های عادی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد.
-می توانید از پد یا پوشک جاذب استفاده کنید.
-با مشورت پزشک معالج کودک می توانید از داروهایی استفاده کنید که بوهای مرتبط با بی اختیاری مدفوع را کاهش می دهند.
–برای جلوگیری از تحریک پوست و درد ناشی از بی اختیاری مدفوع از محصولات پاک کننده مناسب استفاده کنید.
بی اختیاری ادرار در کودکان
بی اختیاری ادرار در روز چیست؟
اگر کودک شما بعد از سن آموزش توالت دچار حملات خیس کردن در لباس زیر شد، احتمالاً بی اختیاری ادرار در طول روز ( Daytime wetting ) را تجربه می کند.
چه چیزی باعث بی اختیاری ادرار در طول روز می شود؟
بی اختیاری ادرار در طول روز بیشتر با اختلالات عملکردی ادراری همراه است. خیس شدن در طول روز می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد:
• اگر دفعات ادرار کودک در طول روز کم بوده و در طول روز ادرار خود را نگه می دارد
• اگر کودک یبوست دارد
• اگر کودک عفونت ادراری دارد
• اگر مکانیسم کنترل ادرار و عضلات مثانه کودک به درستی کار نمی کند
چه کسی در روز دچار بی اختیاری ادرار می شود ؟
هر کودکی که بعد از آموزش توالت در صورتی که زمان کافی برای تخلیه کامل مثانه خود نداشته باشد، یا طبق برنامه منظمی ادرار نکند و یا عضلات کف لگن و اسفنکتر ادراری هماهنگی لازم را نداشته باشند، می تواند در طول روز خود را خیس کند.
علائم و نشانه های بی اختیاری ادرار در روز چیست؟
علائم و نشانه‌ها عبارتند از: لباس زیر مرطوب، حملات بی اختیاری ادرار در طول روز ، سوزش ادرار و یا قرمزی اطراف دستگاه تناسلی.
برای تشخیص بی اختیاری ادرار در روز از چه آزمایشاتی استفاده می شود؟
ویزیت یک ارولوژیست کودکان برای رد هرگونه مشکل اساسی در مکانیسم کنترل ادرار و عضلات مثانه ضروری است. اغلب، تست های uroflow ، سونوگرافی و یا اسکن مثانه در طول ویزیت انجام می شود.
• uroflow آزمایشی است که اطلاعاتی در مورد جریان ادرار و نحوه کارکرد مثانه و عضله اسفنکتر ادراری را ارائه می دهد. آزمایش uroflow ساده است و با ادرار کردن کودک در یک توالت مخصوص انجام می شود.
• اسکن مثانه، که پس از uroflow انجام می شود، میزان ادرار باقی مانده در مثانه را پس از تخلیه ادرار ارزیابی می کند.
• رادیوگرافی شکم نیز ممکن است برای شناسایی هر گونه بار مدفوع که به این بیماری کمک می کند انجام شود.
بی اختیاری ادرار در طول روز چگونه درمان می شود؟
برای کمک به آموزش مجدد مثانه، کودک شما تحت یک برنامه بازآموزی سخت روده و مثانه قرار می گیرد. این برنامه شامل استفاده منظم از توالت (هر ۲ تا ۳ ساعت)، صرف زمان کافی در توالت برای تخلیه کامل مثانه و نوشیدن مقادیر مناسب مایعات برای جلوگیری از یبوست است.
بی اختیاری ادرار در شب یا شب ادراری چیست؟
خیس کردن شبانه که به عنوان شب ادراری نیز شناخته می‌شود، زمانی اتفاق می افتد که کودک در طول روز کنترل ادرار خود را دارد ولی در طول شب دچار بی اختیاری ادرار می شود و رختخواب خود را خیس می کند . این حالت تا سن ۵ سالگی غیر طبیعی تلقی نمی شود و دلیلی برای هشدار جدی نیست.
علت شب ادراری چیست ؟
شب ادراری یک تاخیر رشدی در روند طبیعی کنترل مثانه در شب است. با این حال، هیچ دلیل شناخته شده ای برای این عارضه وجود ندارد. این عارضه معمولاً بدون مداخله و خود به خود برطرف می‌شود. با این حال، می‌تواند برای بعضی کودکان مشکلی بسیار جدی باشد زیرا با بزرگتر شدن کودک سبب اضطراب، خجالت و گوشه گیری او در موقعیت های اجتماعی می شود.
چه کسانی دچار شب ادراری می شوند؟
شواهدی مبنی بر ارتباط ژنتیکی وجود دارد، بدین معنا که اگر مادر یا پدر کودک نیز پس از ۷ سالگی رختخواب خود را خیس می کرده است ، احتمال شب ادراری در این کودکان بیشتر است.
علائم شامل خیس کردن در طی شب ، یک تا هفت بار در هفته است.
شب ادراری با تظاهرات بالینی و گرفتن شرح حال تشخیص داده می شود. هیچ آزمایش یا رادیولوژی خاصی برای تشخیص این عارضه وجود ندارد. اگر خیس کردن شبانه شروع به تداخل در تعاملات اجتماعی یا وضعیت عاطفی کودک کرد ، باید به دنبال درمان های پزشکی و فیزیوتراپی کف لگن باشید.
اختلالات ادراری در کودکان
مشکلات دفع ادرار در کودکان بسیار شایع است که به آن اختلالات عملکردی ادراری یا مشکل در ادرار کردن نیز می گویند. مشکلات دفع ادرار می تواند از وضعیت خفیف تا شدید متغیر باشد. اختلالات عملکردی ادراری شدید می تواند باعث آسیب کلیه ها شود.
انواع اختلالات دفع ادرار:
مشکلات دفع ادرار از مشکلات خفیف مانند تکرر ادرار یا سوزش در هنگام ادرار کردن تا مشکلات شدیدتر مانند نشت ادرار در طول روز و شب متغیر است.
Overactive bladder یا مثانه بیش فعال
مثانه بیش فعال در کودکان یک مشکل رایج است که می تواند در هر زمانی در دوران کودکی شروع شود. این مشکل زمانی اتفاق می افتد که مثانه مرتبا تحریک شده و سعی می کند ادرار را مکررا تخلیه کند. این مشکل اغلب بدون هیچ هشداری اتفاق می‌افتد و کودکان تا زمانی که مثانه واقعاً سعی در تخلیه نداشته باشد، نیازی به ادرار کردن احساس نمی‌کنند. این نیاز ناگهانی به ادرار کردن ممکن است باعث شود کودک به سمت دستشویی بدود یا خودش را نگه دارد تا از نشت ادرار جلوگیری کند. کودکی که دارای مثانه بیش فعال است احتمالاً دچار دفعات زیاد نشت ادرار می شود. اگر از کودک مبتلا به این اختلال بخواهید به توالت برود ممکن است پاسخ بدهد الان نیازی به توالت رفتن ندارد ، اما دقایقی بعد ، بصورت اورژانسی نیاز به آن پیدا می کند. اختلال عملکرد ادرار ممکن است با عفونت های دستگاه ادراری، یبوست، استرس در مدرسه یا خانه، یا نوشیدن کافئین مرتبط باشد. در بیشتر کودکان، مثانه بیش فعال با افزایش سن بهبود می یابد. اما در این بین، سعی کنید کودکتان هر دو ساعت یکبار از توالت استفاده کند، خواه فکر کند لازم باشد یا نباشد.
ادرار ناهماهنگ
برخی از کودکانی که دارای مثانه بیش فعال هستند، یاد می گیرند که چگونه ادرار خود را نگه دارند، اما متعاقباً نمی توانند مثانه را به درستی تخلیه کنند. ناتوانی در تخلیه کامل مثانه می تواند منجر به عفونت، خیس شدن بیشتر و حتی آسیب کلیه ها شود. کودکی که از دفع ادرار ناهماهنگ رنج می‌برد، ممکن است مدفوع خود را نیز نگه دارد و یبوست داشته باشد ، و بطور دوره‌ای لباس زیر خود را کثیف کند.
سندرم تکرر و فوریت ادراری دوران کودکی
سندرم تکرر و فوریت ادراری می تواند به طور ناگهانی ایجاد شود و کودکانی که از آن رنج می برند ممکن است هر ۱۰ دقیقه یکبار نیاز به دستشویی رفتن داشته باشند. اکثر کودکان قبل از شروع به تکرر ادرار، هیچ مشکلی در دفع ادرار خود نداشتند، و معمولاً می‌توانستند تمام شب را بدون خیس کردن رختخواب یا بلند شدن برای استفاده از توالت بخوابند. این مشکل ممکن است خود به خود برطرف شود ، اما می تواند ماه ها یا حتی یک سال یا بیشتر طول بکشد. کودکان مبتلا به این سندرم معمولاً از هر نظر طبیعی هستند، اما حتی زمانی که ادرار در مثانه وجود ندارد یا بسیار کم است، احساس نیاز به ادرار کردن را دارند.
برخی از این کودکان دچار عفونت ادراری می شوند و والدین آنها متوجه می شوند که آنها فقط دو یا سه بار در روز به دستشویی می روند. نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی می تواند به میکروب ها اجازه ورود به مثانه را بدهد که می تواند منجر به عفونت شود. ادرار کردن سبب خارج کردن میکروب ها از مثانه می شود. بنابراین کودکان باید حداقل ۶ بار در روز ادرار کنند و به دستشویی بروند حتی اگر احساس ادرار نداشته باشند باز مجبور به توالت رفتن هستند.
آزمایش‌های تشخیصی برای اختلال در دفع ادرار چیست؟
کودکان مبتلا به اختلال دفع ادرار می بایست توسط متخصص ارولوژی کودکان معاینه شود. سپس آزمایش ادرار برای ارزیابی عفونت ادراری تجویز می گردد. همچنین برای آنها uroflowmetry/EMG تجویز خواهد شد تا سرعت ادرار و عضلات کف لگن آنها را بررسی کنند.
همچنین ممکن است نیاز به انجام سونوگرافی از کلیه ها و مثانه برای بررسی ناهنجاری ها و باقیمانده ادراری مجود داشته باشد . ممکن است عکس برداری با اشعه ایکس از مثانه (به نام VCUG) برای کودکان مبتلا به عفونت ادراری درخواست شود. هدف از انجام VCUG ، بررسی انسداد در کلیه‌ها، رفلاکس ادرار (ادراری که از مثانه به کلیه‌ها می‌رود)، اندازه مثانه و میزان تخلیه مثانه از ادرار می باشد .
درمان اختلال عملکرد دفع ادرار چیست؟
اگر مشکل کودک خفیف و نتایج سونوگرافی و/یا اشعه ایکس طبیعی باشد ، ممکن است درمان خاصی انجام نشودو فقط توصیه شود کودک هر ۲ تا ۳ ساعت یکبار به توالت برود. بسیاری از مشکلات خود به خود بدون درمان دارویی برطرف می شوند. اگر مشکلات دیگری وجود داشته باشند ، آنها جداگانه درمان خواهد شد. از سوی دیگر، اگر علائم کودک شما شدید باشد، بسته به سن کودک شما ممکن است دارو و فیزیوتراپی کف لگن توصیه شود.
درمان مثانه بیش فعال چیست؟
اگر کودک شما کوچک است و هیچ مشکل اضافی در دستگاه ادراری ندارد ، ممکن است به امید اینکه این مشکل خود به خود برطرف شود، یک روش ساعت و انتظار توصیه شود. برخی تغییرات در سبک زندگی می تواند به برطرف شدن علائم کمک کند مانند اجتناب از نوشیدن چای و قهوه توسط کودک، تشویق او به تأخیر در دفع ادرار و در صورت وجود یبوست درمان آن. اگر مشکل ادامه یابد، درمان با دارو می تواند یک گزینه باشد. رایج ترین داروها برای مثانه بیش فعال در کودکان دیتروپان و دترول هستند. این داروها یک تا سه بار در روز برای کمک به کاهش انقباضات مثانه تجویز می شوند که به مثانه اجازه می دهد بدون تلاش برای تخلیه کاملتر پر شود.
عوارض جانبی این داروها شامل قرمزی صورت، خشکی دهان، یبوست، خواب آلودگی، کاهش تعریق (که می تواند منجر به گرمای شدید در ماه های گرم تر شود)، تاری دید و تغییرات شخصیتی است. خوشبختانه اکثر کودکان بدون مشکل جدی این داروها را تحمل می کنند، اما اگر کودک شما عوارض جانبی را تجربه کرد، باید با پزشک او تماس بگیرید. پزشک کودک شما ممکن است با کاهش علایم بیماری دوز دارو را کاهش داده و یا دارو را کامی قطع کند. اگر داروها مؤثر بودند، ما معمولاً توصیه می‌شود تا ۶ ماه ادامه داده شوند، در این مرحله می‌توانید آنها را متوقف کنید و ببینید فرزندتان بدون آنها چگونه عمل می‌کند.
درمان ادرار ناهماهنگ چیست؟
اگر فرزند شما رفلاکس ادراری یا عفونت مکرر دستگاه ادراری داشته باشد، ابتدا این مشکلات باید درمان شوند. اگر کودک شما در تخلیه مثانه مشکل دارد، ممکن است توصیه شود دو بار پشت سر هم با فاصله زمانی کوتاه ادرار کند تا مثانه خود را به طور کامل تخلیه نماید. در موارد نادر، ممکن است سونداژ متناوب برای تخلیه ادرار از مثانه برای مدتی استفاده شود.
سونداژ متناوب معمولاً باید هر ۳ ساعت شکبار در روز انجام شود. در برخی موارد، آموزش بیوفیدبک را پیشنهاد می شود. بیوفیدبک دستگاهی است که می‌تواند به کودک شما آموزش دهد چگونه اسفنکتر ادراری خود را برای تخلیه کامل مثانه ریلکس کند.
درمان سندرم تکرر و فوریت ادراری
اگر کودک شما علائم سندرم تکرر و فوریت ادرار را دارد و تمام نتایج آزمایشات طبیعی است، معمولاً توصیه می شود صبر کنید تا مشکل خود به خود برطرف شود زیرا دارو ها اغلب مؤثر نیستند. اگر کودک شما علائمی دارد که با گذشت زمان، تغییرات رفتاری یا داروها پاسخ نمی‌دهند، ممکن است درمان تحریک الکتریکی توصیه شود. این درمان جدید و هیجان انگیز توسط فیزیوتراپیست کف لگن کودکان انجام می شود.
اختلال برگشت ادراری چیست؟
ریفلاکس وزیکوورترال (VUR) نتیجه تشکیل غیرطبیعی دریچه بین حالب و مثانه است. این دریچه تضمین می کند که ادرار به یک سمت از کلیه به مثانه حرکت کند. اگر کودک شما VUR یا برگشت ادرار دارد، بدین معنی است که ادرار از مثانه به سمت حالب و کلیه حرکت می کند. برخی از کودکان فقط VUR یا برگشت ادرار خفیف دارند، در حالی که در برخی دیگر مقادیر زیادی ادرار به سمت عقب یعنی به سمت کلیه‌هایشان حرکت می‌کند.